Gemeenten zijn publieke organisaties. Zij verrichten hun taken met geld dat op diverse manieren van de burger wordt “afgetroggeld”. De besteding van het geld is afhankelijk van de politieke kleur van de gemeenteraad. Tot voor kort was die in het Oldambt tamelijk links. In het huidige college (sinds 2022) is zowel links als rechts vertegenwoordigd. (Gemeentebelangen, PvdA, PvhN en VVD.) Een soort paars college dus.

De coalitie telt 13 zetels (van de 25). Dat aantal is echter door afronding ontstaan. Procentueel gezien gaat het om 48%. Dat is niet echt een meerderheid.
Het opkomstpercentage in 2022 bedroeg 46%. Betekent dat de huidige coalitie slechts 22% van de kiesgerechtigden vertegenwoordigd. (Berekening: 46% x 48% = 22%). Uitslag verkiezingen [hier].


De politieke kleur van een college zou los moeten staan van het zorgvuldig omgaan met belastingcentjes. Helaas verspillen landelijke, provinciale en gemeentelijke overheden samen miljarden euro’s aan allerlei politieke prestigeprojecten of zogenaamde leuke dingen voor de burger. Uiterst ergerlijk wordt het als politici op lokaal nivo aan inkomenspolitiek menen te moeten doen d.m.v. kwijtscheldingen en toeslagen.

De Bond van Oldambtster Belastingsbetalers (afgekort tot BOB) heeft als doel de burgers op financieel geklungel en misstanden in de gemeente Oldambt te attenderen. Eigenlijk zou de gemeenteraad dergelijk zaken moeten voorkomen, maar zij is vaak zelf onderdeel van het probleem.

Dat heeft dan weer alles te maken met de matige kwaliteit van raadsleden of partijbelangen die boven die van de burger worden gesteld. Binnen een coalitie zoals in het Oldambt is vaak al sprake van tegenstrijdige belangen. Maar door onderwerpen tegen elkaar uit te wisselen (elkaar iets gunnen), kan een partij iets de ene keer wel en de andere keer niet gedaan krijgen.

Alhoewel de vergaderingen van diverse commissies en de gemeenteraad openbaar zijn, zijn deze door de gewone burger meestal niet te volgen wegens het gebruik van jargon en het niet helder kunnen formuleren van de sprekers. Ook staan er vaak volkomen oninteressante onderwerpen op de agenda’s.
Veel beslissingen van de gemeenteraad zijn niet helder en worden vertroebeld doordat tussentijds een halve beslissing naar buiten wordt gebracht.

De gemeente Oldambt is een in 2010 van bovenaf geherindeelde gemeente. Geen burger heeft er om gevraagd. T.o.v. de oorspronkelijke gemeenten Reiderland, Scheemda en Winschoten zou er meer bestuurskracht ontstaan. Klinkt mooi, maar het zijn holle woorden. Er is helemaal niks verbeterd. Sterker nog, er is sprake van achteruitgang. Er zijn meer raadsleden (25) gekomen, die maar liefst 12 partijen vertegenwoordigen. Als alle partijen menen iets over een onderwerp te moeten zeggen, wordt een vergadering een lange zit.
Goed beschouwd heeft de gemeente Oldambt dan ook veel te veel partijen. Zeker de helft is voor het democratische spel volkomen overbodig en is niks anders dan ijdeltuiterij.

Ook zijn de kosten van de raad flink gestegen. De maandelijkse vergoeding per raadslid is afhankelijk van de grootte van de gemeente en bedraagt in 2018 voor Oldambt ca € 990,- (was destijds voor Winschoten ca € 550,-) + onkostenbijdrage van ca € 109,-. Daarnaast zijn er nog diverse andere tegemoetkomingen voor o.a. ziektekostenverzekering. Over de bedragen moet nog wel belasting worden betaald.

BOB probeert in heldere taal duidelijk te maken wat en waar het misgegaan is. Vervolgens is het aan de burger om de politiek daar op aan te spreken.